Pamięci Zbigniewa Polakowskiego

wymykał się bladym świtem
posłuchać co piszczy w trawie
powróżyć z porannej rosy
podglądać ptasie biesiady

za wcześnie odszedł
za wcześnie
jeszcze nie przyleciały bociany
nie zakwitły zawilce
nie rozświergotał się park
i łąki mleczem nie zapłonęły

a my
zamknięci w klatkach domów
śmieszni mieszczanie
w pogoni za papierkowym szczęściem
zapominamy
bliski daleki świat
zapach puszczy
trop jelenia
śpiew skowronka

i nie przypomni nikt
a mówią
że nie ma ludzi
niezastąpionych

(marzec 2002)