Świat zachorował

i nosi płaszcz podszyty strachem.

Nigdy nie wiadomo,

na kogo padnie.

Choroba może dotknąć każdego,

kiedy się najmniej spodziewa.

Zbiera ogromne żniwo.

Taka współczesna Wieża Babel

- wszystko się poplątało.

I jak tu dalej żyć ?

Trzeba doceniać drobiazgi,

bo jutro może ich już nie być;

nauczyć się cieszyć,

żeby życie nie rozeszło się

jak szwy w starym płaszczu.

Krystaliczna konsekwencja.