Warkocze strumieni

na niwie mazowieckiej

wsiąkają w szpule melioracyjne.

Łąka przestaje grać,

traci woń,brakuje bosych stóp

mojego dzieciństwa.

Dziś nie mogę wykrzesać

iskry poezji,

z burzy monotonnych urodzajów,

nieokraszonych tonią barw

i braku skowronka

pod pułapem nieba.